Pluk de dag, life is too short

Vanmorgen hoorde ik dat iemand met wie ik ooit een training heb gevolgd nog een paar weken te leven heeft. Ik hoorde het van zijn broer (die ik "toevallig" twee jaar later ontmoette via een ontbijtnetwerk, ik spreek hem nu wekelijks). De persoon in kwestie heb ik al meer dan een jaar niet meer gezien. Toch door de sociale netwerken, lijkt het alsof ik nog veel contact met hem heb.

Waarom, waarom pakt kanker zoveel mensen? In mijn familie zijn inmiddels al vier mensen overleden aan deze vreselijke ziekte. Mijn vader is er gelukkig nog, al mag dat een wonder heten.

Wat zeg je tegen iemand die net bericht heeft gekregen: "denk in termen van weken ipv maanden".

Het mooie van de nieuwe communicatiemethodes is dat drempels lager worden, Ik zag net dat hij online was bij skype, ik maakte een chatberichtje... zei dat ik geschrokken was, wenste hem sterkte toe.

Zijn reactie: Petra, Pluk de dag, life is too short. Wat een wijsheid, dank je wel voor deze mooie les.

Deze boodschap wil ik graag delen op dit blog. Pluk de dag!

Bewaar niets voor een speciale gelegenheid, want iedere dag dat je leeft is een speciale gelegenheid

Ik ontving onderstaande tekst voor de zoveelste keer in mijn mailbox. Telkens van iemand anders, toch is het een waarheid als een koe.

Een kleine tekst die je doet nadenken. Lees.
Het neemt maar twee minuten in beslag en doet je deugd ! (lezen tot het einde)

waar gebeurd verhaaltje:

Mijn vriend opende de lade van de commode van zijn vrouw en nam er een klein
pakje uit, ingepakt in zijde. Dit, zei hij, is geen gewoon pakje , het is lingerie.

Hij gooide het papier weg en bekeek de zijde en de strik. Ik heb dit gekocht de eerste keer dat we naar New York gingen, 8 of 9 jaar geleden, maar ze heeft het nooit gebruikt. Ze wilde het bewaren voor een speciale gelegenheid. En ik denk dat het nu wel het juiste moment is.

Hij naderde het bed en legde het pakje bij de rest van de zaken die de begrafenisondernemers mee zouden nemen.

Zijn vrouw was net overleden....
Terwijl hij zich naar mij toe draaide, zei hij: "Bewaar niets voor een speciale gelegenheid, want iedere dag dat je leeft is een speciale gelegenheid!

Ik denk steeds aan deze woorden. Ze hebben mijn leven veranderd. Tegenwoordig lees ik veel meer dan vroeger en ben ik minder aan het poetsen. Ik ga op mijn terras zitten en geniet van het uitzicht zonder acht te slaan op het onkruid in mijn tuin. Ik breng veel meer tijd door met familie en vrienden en veel minder op het werk! Ik heb begrepen dat het leven een samenspel is van ervaringen die je moet appreciëren. Vanaf nu spaar ik niets meer. Ik gebruik alle dagen mijn kristallen glazen en doe mijn nieuwe jas aan om naar de supermarkt te gaan als ik daar zin in heb.

Ik bewaar mijn lekkerste parfum niet meer voor de feestdagen. Ik doe hem op als ik daar zin in heb. Zinnen als « op een dag » en « één dezer dagen » raken stilaan verbannen uit mijn woordenschat.

Als iets de moeite waard is, wil ik het zien, beluisteren, maar vooral wil ik het NU doen .
Ik ben niet helemaal zeker wat de vrouw van mijn vriend zou gedaan hebben, als ze geweten had dat ze er morgen niet meer zou zijn. (Morgen, een begrip dat we allemaal veel te licht opnemen)

Ik denk dat ze haar familie en intieme vrienden gebeld zou hebben, misschien wel naar enkele oude vrienden zou zijn gegaan om vrede te sluiten of zich te verontschuldigen voor een akkefietje in het verleden. Ik hou ervan om te denken dat ze Chinees zou zijn gaan eten (haar lievelingskeuken).
Het zijn die kleine zaken die op mijn zenuwen zouden werken als ik wist dat mijn uren geteld waren.

Het zou danig op mijn zenuwen werken om te weten dat ik oude vrienden, waar ik nog contact mee moest nemen, niet meer zou bereiken (één dezer dagen). Ongerust over de brieven die ik niet heb geschreven, waar ik nochtans de intentie toe had. Eén dezer dagen. Ongerust over het niet genoeg gezegd te hebben tegen mijn dierbaren, hoeveel ik wel van hen hou.

Nu stel ik niets meer uit of af! En bewaar niets meer wat geluk of lach kan toedragen aan ons leven.

Ik zeg tegen mezelf dat elke dag speciaal is. Iedere dag, ieder uur, iedere minuut is speciaal