Je moet stoppen met roken voordat het jou stopt

Gisteren sprak ik een roker. Hij wil nog niet stoppen, maar zelf sprak hij de wijze zin: "Je moet stoppen met roken voordat het jou stopt"

Persoonlijk scherm ik niet graag met de negatieve gevolgen die roken heeft, omdat ik weet dat het een roker niet motiveert om te stoppen. Toch schrok ik er net zelf van, dat ik besloot om er nu een blog over te schrijven.

Feiten

* Roken is de hoofdoorzaak van longkanker. Van alle longkanker in Nederland is 90% toe te
schrijven aan roken.
* Longkanker is een zeldzame aandoening bij niet-rokers. Minder dan 1% van de niet-rokers zal ooit
overlijden aan longkanker.
* Roken is een van de belangrijkste doodsoorzaken van de Nederlandse bevolking. Bij rokers is het
de belangrijkste doodsoorzaak.
* Van alle rokers overlijdt één op de twee rokers ten gevolge van aan roken gerelateerde
aandoeningen.
* Rokers leven gemiddeld dertien jaar korter dan niet-rokers.


Overlijden voor het 70e jaar
Het risico op overlijden ten gevolge van roken neemt toe naarmate men langer en meer rookt. Hoe jonger men stopt met roken, hoe beter. Dat wil zeggen hoe meer de kans op overlijden gelijk wordt aan die van niet-rokers. Stoppen op elke leeftijd is zinvol, mede gezien het snelle positieve effect van stoppen op de kans op hart- en vaatziekten.

Overlijden voor 70e levensjaar
mannen vrouwen
1 op de 3 rokers 1 op de 5 rokers
1 op de 6 niet-rokers 1 op de 8 niet-rokers

Nederland en de rest van de Europese Unie
In vergelijking met andere landen uit de Europese Unie neemt Nederland de derde plaats in op de lijst van rokers. Voor de sterfte van vrouwen aan longkanker staat Nederland in Europa op de vijfde plaats, na Denemarken, Engeland en Wales, Ierland en Hongarije.

Bron: KWF kankerbestrijding

Detox your Wardrobe

Dit was een reclameboodschap een tijdje geleden op de radio. Detoxing is een modewoord, zelfs de reclame pakt het op. Toch zit er zoveel waarheid in. Degene die mij al een tijdje volgen weten misschien inmiddels dat opruimen en orde niet echt in mijn systeem zit. Als iets netjes is, dan lukt het me wel om het een tijdje netjes te houden. Maar als de klad erin komt.... dan is er ook geen land meer te bezeilen met mij.

Mijn huis is niet zo groot en ik heb geen opslagruimte. Dat betekent dat ik niet teveel kan bewaren. Nu heb ik een moeder die helemaal niets kan weggooien, in vergelijking met haar kan ik veel makkelijker afstand doen van dingen. Toch gaat het mij aan mijn hart om dingen weg te doen.

Maar soms moet het gewoon, mijn kledingkast puilde gewoon uit. Ik loop er al een paar weken tegen aan te hikken. Vanmorgen dacht ik, ik haal gewoon de hele plank leeg en gooi het alvast op mijn massage tafel. Dan moet ik vanavond wel. Ik moet gewoon afstand doen van sommige kledingstukken met een knoop in mijn buik ben ik naar mijn afspraak gegaan.

Lekker met een vriendin naar de sauna. 's Middags bleek dat ik iets in huis had, wat zij erg nodig had. Ik zei tegen haar, anders ga je nog even met me mee naar huis dan kan je het gelijk meenemen. Opeens schoot door mijn hoofd dat ik mijn kledingkast had leeg getrokken. Dilemma... draai ik erom heen en zorg ik ervoor dat ze de massagekamer niet binnegaat, ga ik het haar vertellen, of ga ik haar zelfs om hulp vragen.

Na weer een tijdje vroeg ik haar... ben je goed in T-shirts opvouwen? (Het lukt mij gewoon niet om een nette stapel te maken van een berg T-shirts, als het er een paar uit de was komen, dan vind ik wel de discipline in mezelf om ze netjes te houden, maar....)

De deal was snel gemaakt, ze ging even mee, hielp mij mee om orde in de chaos te scheppen, ik bracht haar naar huis en vervolgens samen eten in haar tuinhuis.

We kwamen in mijn huis aan, daar lag de berg kleding op mijn massagetafel. Ik moet gewoon afstand doen van sommige kledingstukken. Sommige omdat het gewoon niet meer past, sommige omdat het verwassen en helemaal afgedragen is. Maar ook van sommige omdat het gewoon een miskoop was. Ik had gewoon vier kledingstukken met de kaartjes er nog aan.

Ik moest dus toegeven aan mezelf dat het een miskoop was. Ze lagen al een tijdje (lees een paar jaar) in mijn kast en nog nooit gedragen. Zucht... Gelukkig was ik een radicale bui en besloot toch echt dat ik meer ruimte in mijn kast wil hebben voor de kleding die ik wel draag. Ik werd helemaal blij toen ik zag dat zij een graag een paar kledingstukken wilde hebben.

De knoop in mijn maag was verdwenen, een opgeruimd gevoel kreeg ik ervoor terug. Twee gelukkige mensen, ik omdat mijn kast binnen een uurtje was opgeruimd (had ik daar al die weken tegen aan zitten hikken), nette stapeltjes in mijn kast. Zij omdat ze een paar mooie (zelfs eentje waar het kaartje nog zat) kledingstukken rijker was.

Elke keer weer als ik heb opgeruimd merk ik aan mijn lijf en aan mijn hoofd dat het me goed doet, toch heb ik blijkbaar iemand anders nodig om het te doen. Maar dan moet ik dus aan iemand anders hulp vragen, hmmm weer zo'n levensles. Ik kan toch alles zelf wel. Hulp vragen is zooo lastig voor mij, maar als ik het dan toch doe, blijkt de ander graag te willen helpen.

Volgende week mijn bureau, kan ik het zelf, of ga ik (weer) hulp vragen? I will keep you posted.

Ontmoeting met Alfrede Sfeir Younis

In April was ik op vakantie in Portugal. Op Schiphol zei mijn vriendin, ik moet nog iets met je bespreken... het bleef stil.

Na een tijdje zei ze: "Ik heb vorig jaar een bijzondere man ontmoet, hij heeft een huis in Portugal en ik wil hem graag ontmoeten. Ik heb een afspraak met hem donderdag." Mijn reactie was, Natuurlijk moet je dat doen.

Vervolgens zaten we die bewuste donderdag al vroeg in de auto naar het zuiden van Portugal. Ik zette haar af en ik ging naar een plek toe om wat te internetten en te genieten van het weer, van een kop koffie, en te kijken naar mensen/

Na een tijdje ontving ik een sms, ga daar en daar naar toe dan lunchen we samen. En zo gebeurde het dat ik tegenover deze bijzondere man aan tafel zat. Een man met een charisma waar zelfs Obama nog iets van kan leren (begrijp me goed ik ben een fan van Obama).

Tijdens deze lunch bespraken we van alles, waaronder een heel bijzonder project van hem trees-4-peace. Hij was er vol van, de site was net een paar dagen live en de grote lancering moet nog komen.

Ik heb hem toen beloofd om in ieder geval zelf een boom te planten en om hier in Nederland aandacht te vragen voor dit mooie project. Vandaar dat ik een hyve heb geopend http://trees4peace.hyves.nl/. Kijk daar gerust, word lid en verspreid het woord!

Lachen is gezond

Vanmorgen zat ik in de auto en daar hoorde ik dat het vandaag 3 mei Internationale Lachdag is (elk jaar 1e zondag in mei).

Internationale Lachdag bestaat tien jaar. Het is een initiatief van de Indiase dokter Madan Kataria, die lachen als therapie aanbeveelt ook als er niets grappigs is. Volgens deze giechelgoeroe lachen we niet omdat we gelukkig zijn, maar zijn we gelukkig omdat we lachen.

Lachen is gezond. Het is ook letterlijk gezond, als je ziek bent dan is lachen het beste medicijn dat je kan bedenken. Je zorgen maken over een uitslag werkt tegengesteld, dus als je wacht op een uitslag, zet zoveel mogelijk lachfilms aan.

Als je lacht maak je endorfine aan, zelfs als je neplacht. Je lichaam kent het verschil niet tussen echt lachen en nep lachen. Endorfine zorgt ervoor dat je immuunsysteem sterker wordt en dat je je beter en meer kan ontspannen. Ook is het een goede pijnbestrijder.

Wil je even kijken hoe de indiaanse dokter het in de praktijk brengt, kijk dan even hier