Vanavond zit ik te luisteren naar Ik heb je lief van Paul de Leeuw via mijn hyve, een prachtig liedje, zo mooi dat ik hem nog een keertje wilde horen en opeens zit ik op youtube.
Ik zie nog een liedje van Paul, Vlieg met me mee naar de regenboog. Een liedje dat in mijn studententijd een grote hit was. Ik heb het menig maal luidkeels meegezongen in de kroeg. Ik dacht oh.. even luisteren. En opeens drong de tekst goed tot mij door. Vlieg met me mee naar de regenboog. Nu moet je weten dat ik in die tijd een relatie had met Marco, mijn grote liefde.
Ik heb zelf de relatie verbroken, want na 2.5 jaar een haat-liefde verhouding ging het echt niet meer. Vijf jaar later is Marco overleden, 30 jaar jong. Kort daarvoor had ik hem toevallig nog gesproken en hadden we alles over onze relatie, de liefde, de haat, de verschillen, maar vooral ons respect naar elkaar toe uitgesproken. Voor mij waren er bij zijn overlijden geen open eindjes meer.
Dat is inmiddels alweer 10 jaar geleden toch rolde opeens de tranen over mijn wangen bij het horen van dit lied. Ik heb vaak het gevoel dat hij veel en vaak bij me is, gewoon als engeltje op mijn schouder.
Ineens was het alsof Marco was die zong.... vlieg met me naar de regenboog... net als in onze studententijd, maar nu niet als een dronken student, maar als een engeltje die me uitnodigt om mee te vliegen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten